Nazzareno Carusi

Nazzareno Carusi został określony przez Guido Barbieri (jednego z najważniejszych krytyków muzyki włoskiej) „jednym z najlepszych, największych dzisiejszych włoskich muzyków” natomiast Washington Post pisze o nim: „Zapierający dech w piersiach wieczór sztuki. Carusi przekształca klawiaturę w stuelementową orkiestrę”.

Urodzony w Celano (Włochy) w 1968 roku. Carusi pojawia się na scenie od dziesiątego roku życia, zostając ulubionym uczniem Alexis Weissenberg i Wiktora Mierżanowa, dwóch legend pianistyki XX wieku. Obecnie Nazzareno Carusi jest jednym z najbardziej znanych na świecie pianistów włoskich, z ponad 40.000 fanów na portalu społecznościowym Facebook.

Występował w największych salach i teatrach, m.in.: mediolańskiej La Scali, nowojorskiej Carnegie Hall, Theatre Colón w Buenos Aires, Brahms Gesellschaft w Hamburgu, Salle Cortot w Paryżu, Zipper Concert Hall w Los Angeles, Jane Mallet Theatre w Toronto, Oscar Peterson Theatre w Tokio, Palau de la Musica w Walencji oraz Federation Hall w Melbourne. Współpracował z czołowymi artystami i orkiestrami międzynarodowymi m. in.: z Philharmonische Camerata Berlin (String Orchestra z Berliner Philharmoniker), solistami Teatru La Scala w Mediolanie i Fine Arts Quartet w Chicago. W latach 2001-2007 pełnił funkcję „Artist-in-Residence” na Northeastern Illinois University w Chicago. Jest profesorem Muzyki Kameralnej w Państwowym Konserwatorium w Udine (Włochy). Jego studentami byli obecni wykładowcy m.in. Royal Conservatory w Toronto, Denver Regis University, Dallas „Southern Methodist University, Rochester Eastmann School of Music, University of Cordoba oraz różnych włoskich konserwatoriów muzycznych.

Nazzareno Carusi jest pierwszym klasycznym artystą, który podpisał na wyłączność kontrakt z uznaną europejską siecią telewizyjną (Mediaset: Canale 5 i Italia 1) i wykonuje muzykę klasyczną – przynosząc uznanie publiczności – w jej najważniejszych programach telewizyjnych: Zelig, Lucignolo i Mattino Cinque. Jest także muzycznym felietonistą włoskiego dziennika „Libero”.

W kwietniu 2011 ukazała się płyta „Petrolio”. Wydana przez wytwórnię fonograficzną Carosello Records, prezentuje arcydzieła muzyki Skriabina, Piazzolli, Pucciniego, Scarlattiego, Morricone, Brahmsa, Liszta, Schönberga, Williamsa, Beethovena, Rachmaninowa i Chopina (soliście towarzyszą: Lucio Dalla, Simona Molinari, Fabrizio Bosso, Fabrizio Meloni i Francesco Di Rosa). Album „Petrolio” został wyróżniony pięcioma gwiazdkami (ocena najwyższa) przez wiodący włoski magazyn muzyczny „Amadeus”, w którym napisano: „Są pianiści, którzy mają odwagę opuścić ideologię i kategorie nastrojów. Nazzareno Carusi jest jednym z nich”.

Wśród innych nagrań Carussiego znajdują się: występ na żywo w Teatro La Scala w Mediolanie, Teatro Colon w Buenos Aires, seria Jewel Box, Chicago (EMI, 2009); Notturno (wraz z Sergio Cammariere, Karine Levasseur i Fabrizio Bosso, EMI, 2008); Sonaty Brahmsa op. 120 na fortepian i klarnet z Fabrizio Meloni, pierwsza partia solo z Orchestra w Teatro La Scala (Amadeus, 2006); Saint-Saënsa Sonata F-dur na fortepian i wiolonczelę wraz z Luigi Piovano, solo w Rzymirzymskiej Accademia di Santa Cecilia Orchestra (Eloquentia, Harmonia Mundi, 2011).

Od 2010 Artysta występuje z „Discorso a Due: Franz Liszt, Michelangelo and Dante” ze słynnym włoskim profesorem i krytykiem sztuki Vittorio Sgarbi. W 2009 roku Minister Edukacji we Włoszech powołał go na członka Komisji Muzyki w Uniwersyteteckim Departamencie Rządowym.